2014 yılında yayımlanan “Aşk Beni Bulunca” adlı şarkısıyla tanımıştık
Gökçe Kılınçer’i. 2016’da ilk albümü “Kalbimde İzi Var” yayımlandı. Kendi
şarkıları kadar “cover” şarkıları da ses rengi, şarkı söyleme biçimi ve bütün
olarak “sound”u da ’60 ve ‘70’lerden ses veriyordu. Öyle sevildi ve oradan
devam etti. 2018 yılında “Neyleyim / Sev Derim” 45’liği ile karşımıza çıktı.
Geçtiğimiz günlerde ise yeni 45’liği “Bu Son Akşamda / Aşkınla Ben” Hicazplaks
etiketiyle piyasaya sürüldü.
Geçmişin müzikal anlayışından faydalanan çok fazla iş
yapıldı, hâlâ yapılıyor. Fakat bu kadar doğru bir biçimde yapıldığına pek sık şahit
olmuyoruz. Çünkü Kılınçer’in şarkılarında “retro” sadece bir renk, nostaljik
bir unsur değil. Sanki bir zaman makinesi icat edilmiş ve Gökçe Kılınçer o
yıllarda yazdığı ve kaydettiği şarkıları da alıp bugünlere gelivermiş. Şarkı sözlerindeki
duyarlılıklar, melodik yapılar ve düzenlemeler tamamen o geldiği dönemin
sıcaklığını ve müzikal zarafetini taşıyor çünkü.
45’likte yer alan her iki şarkının da söz ve müzikleri Gökçe
Kılınçer tarafından yazılmış, prodüktörlüğü ise Bobina üstlenmiş.
“Aşkınla Ben”, yer yer “Misirlou”yu andıran melodisiyle Doğu
Akdeniz etkisinde bir parça. “Bu Son Akşamda” ise özellikle yaylı partisyonlarıyla
‘70’ler disko müziğinin izlerini taşıyor. Şayet bu tarzı seviyorsanız, her iki
şarkının da kısa sürede aklınıza kazınacağını ve sizi etkisi altına alacağını
rahatlıkla söyleyebilirim.
Yazının başından beri 45’lik tabirini boşuna kullanmadım
çünkü bu iki şarkı sahiden 45’lik plak formatında da yayımlandı. Dilerseniz
dijital platformlardan dinlemek de mümkün elbette ama Gökçe Kılınçer
şarkılarını plaktan dinlemenin de ayrı bir keyfi var; mümkünse tercih etmenizi
öneririm.
2.webp)
Sayın Yavuz Hakan Tok,yorumunuzu oldukça beğendim...Gökçe Kılınçer hakkındaki düşüncem ve duygum çok iyi bir yolda ilerliyor...Retro tarzındaki mükemmel yorumuna bayıldığımı söyleyebilirim:))))
YanıtlaSil