O, başından beri hep kendine ait bir yoldan yürüdü. Anadolu-pop söyledi ama kaftan giymedi, aranjman söyledi ama Elvis’e özenmedi. Ve bir gün geldi, genç bir besteci ve genç bir söz yazarıyla birlikte Türk popunda yepyeni bir kulvar açtı. Yürek koyulmuş, emek verilmiş, ter dökülmüş o şarkılar, ne kadar samimi ve içtenseler, bir o kadar da doğru ve dürüsttüler. Bundandır yıllar boyu dilimizden düşürmedik, bundandır hala daha iyilerini yapabilen olmadı. Çiğdem Talu, Melih Kibar ve Erol Evgin üçlüsünden biri olmasaydı, kuşku yok ki bu şarkılar da olmaz, olsa da böyle olamazdı. Zarif, duyarlı ve dokunaklı bir kalemden dökülmüş satırlar, her birine aşk dokunmuş, yürek dokunmuş ezgiler ve her kelimenin, her notanın hakkını veren kusursuz bir yorum. O şarkılar bugün de dimdik ayakta. Bu albüm bunu bir kez daha ispat ediyor.
TEMMUZ 2005
2.webp)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder