Yeter ki Müzik Olsun

aynur aydın etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

Aynur Aydın – “Gel Güzelim”

Geçtiğimiz Nisan ayında “Düşüne Düşüne” adlı teklisini yayımlayan Aynur Aydın bu defa bir ‘90’lar “cover”ı ile çıktı karşımıza. “Gel Güzelim”, geçtiğimiz günlerde Seyhan Müzik etiketiyle piyasaya sürüldü.

Sözleri Aysel Gürel’e, bestesi Garo Mafyan ait şarkı ilk kez Jale’nin 1996 yılında yayımlanan üçüncü albümü “Beni Hatırlarsın”da yer almıştı. O albümde şarkının adı “Gel Güzelim Gel” idi ve albümün hem açılış hem de çıkış şarkısı olmuştu. Orijinal versiyonu Garo Mafyan tarafından düzenlenen şarkının yeni düzenlemesi ise Berk Kirtis imzası taşıyor.

Bu yeni düzenlemeyi çok sevdiğimi öncelikle söyleyebilirim. Berk Kirtis şarkının notalarıyla oynamadan, trafiğini alt üst etmeden, günün ritim ve “sound” anlayışına son derece doğru bir şekilde adapte etmiş şarkıyı. Zira Garo Mafyan gibi hem besteleri hem de düzenlemeleri dinler dinlemez fark edilen, karakteristik bir müzisyenin bir eserine yeni bir şeyler katmak çok zor ve yersiz de olabilirdi.

Bu “cover” haberini ilk duyduğumda bu şarkının Aynur Aydın’a yakışacağı konusunda şüphe etmiştim ama dinleyince öyle olmadığını gördüm. Aslında tam da Aydın’ın ihtiyacı olan şarkı imiş meğerse. Bilen bilir, Jale sıcak, enerjisi yüksek bir şarkıcıdır. Aynur Aydın da şarkıyı onun etkisi altında söylemiş, hatta yer yer tınısı da benzemiş ama bu iyi olmuş çünkü hem onun da enerjisi hiç olmadığı kadar yükselmiş hem de Türkçe vurguları bu defa doğru olmuş.

Gelelim Aynur Aydın’ın yönetmenliği üstlendiği klibe… Bilmeyenler için özetleyeyim: Şarkının epeyce renkli ve orijinal fikirlerle dolu gözüken klibindeki birçok fikrin aslında moda fotoğrafçısı Eliraz Kallah’ın çekimlerinden esinlendiği Pop Bizde tarafından ortaya çıkarıldı. Aynur Aydın’da bunun esinlenme değil, selam gönderme, "remake" olduğunu söyleyerek savundu kendini. Nitekim klipte birtakım göndermeler var. Mesela Hülya Avşar’ın “Bu Gece Uzun Olacak” klibindeki o ikonik pop sallama sahnesi, klibin sonunda Aysel Gürel’e gönderilen selam gibi… Ancak Kallah’a yapılan “göndermeler” birden fazla tabii, haliyle konu tartışmaya açık.

Ben Aynur Aydın’ın yerinde olsam, şarkının orijinal klibinde Jale’nin giydiği ekose desenli elbisenin bir benzerini giyip göndermenin tillahını yapardım ama o düşünülmemiş nedense.

İşin bu tarafını bir kenara koyarsak, “Gel Güzelim”in bu yıl dinlediğimiz sayısız ‘90’lar “cover”ı arasında en iyilerinden biri olduğu rahatlıkla söylenebilir.

Aynur Aydın – “Düşüne Düşüne”

Son olarak 2018 yılında “Salla” teklisiyle karşımıza çıkan Aynur Aydın’ın yeni teklisi “Düşüne Düşüne”, geçtiğimiz günlerde Seyhan Müzik etiketiyle yayımlandı. Şarkının söz ve müziği Çağrı ve Berk Telkıvıran’ın ortak imzasını taşıyor, düzenleme ise Çağrı Telkıvıran tarafından yapılmış.

Başından beri ortalama Türk popunun bir tık üzerinde, Batı “sound”unda işler yapmaya çalıştı Aynur Aydın. Onu bu nedenle sevenler oldu. Ama bence bir taraf da hep eksik kaldı. Neydi o eksiklik? Bence sıcaklık ve samimiyet. Yapmak istediği, yaptığı müzik zaten yapısı itibariyle “cool”, ona kabul ama onun sınırı doğru çizilmezse geniş kitlelere sevdirmek zor. Hele ki fiziksel olarak da soğukkanlı, mesafeli bir görünüşünüz varsa daha da zor.

“Düşüne Düşüne” bu handikabı büyük ölçüde ortadan kaldıran bir şarkı. Hem düzenlemesiyle, ritmik yapısıyla yine “cool”, hem de inceden yerli bir melodik yapısı var; sözler de ona keza. Beni Aynur Aydın şarkılarından uzak durmaya itmiş telaffuz problemi de neredeyse yok bu defa. Yani ortalama dinleyicinin kulağını daha kolay yakalayabilecek, nispeten sıcak gelebilecek bir şarkı bulmuş bu defa Aynur Aydın. Bu anlamda kariyerinin en şanslı şarkılarından biri olabilir “Düşüne Düşüne”.

Bu arada söylemeden geçemeyeceğim, “dalı tutunmak” diye bir tabir yok. Olsa olsa “dala tutunmak” ya da “dalı tutmak” olabilir o. Konuşma dilinde “esame”ye evrilmiş kelimenin doğru kullanımı da “esami”dir. “Esame”, “esami”nin çoğuludur çünkü.

Ben olsam klibi de bir moda çekimi gibi değil, daha hayatın içinden, gündelik görüntülerle bezer, şarkıya böyle de sıcaklık katardım. O yapay artistik duruşların, bakışların eskisi kadar rağbet görmediği bir dönemden geçiyoruz çünkü.

BİR NEVİ ANTİDEPRESAN

(4 Ağustos 2016 tarihinde Milliyet Sanat dergisi internet sitesinde yayımlanmıştır.)

İşim gereği bazı albümlerin fikir aşamasından itibaren adım adım hayata geçirilişine şahitlik etme şansım oluyor. “Çocuk Diskosu” da bu albümlerden biri. Hakan Eren uzun zaman önce bana aklında böyle bir proje olduğundan bahsetmişti. Fikir neresinden baksanız şahaneydi. Çocuk şarkılarının bulunduğu albümler yıllardır satılır durur memlekette ama çoğunun “sound”ları, kayıtları çok kötü, çok “çocukça”dır, bilen bilir. Buna karşılık çocuklar, çocuk şarkılarından çok güncel pop şarkılarını sever ve ezber ederler. Madem öyle, çocuk şarkıları neden güncel pop şarkılarının matematiği ile yeniden seslendirilmesin? Seslendirenler de neden güncel pop şarkıcıları olmasın?

İşte bu mantık üzerine kurulu “Çocuk Diskosu” proje albümü geçtiğimiz günlerde Ossi Müzik etiketiyle yayımlandı. Albümde hemen hepimizin bir şekilde bildiği 12 çocuk şarkısı, Serdar Ayyıldız ve Selami Bilgiç tarafından yapılmış düzenlemelerle ve farklı şarkıcıların sesleriyle karşımıza çıkıyor. Atiye, Aynur Aydın, İrfan Özata, Beyza Durmaz, Tuğba Özerk ve Kendi günümüz pop müziğinin tanıdık sesleri. Onlardan nispeten daha kıdemli Zeliha Sunal, Soner Arıca ve Yeşim Salkım’ın yanı sıra sürpriz isimler de var albümde. Yıllar sonra yepyeni bir albümle müziğe geri dönen Işıl Yücesoy, “Çocuk Diskosu” albümünde de yer alarak sürprizin büyüğünü yapıyor. Oyuncu Hande Ataizi ve memleketin sayılı “talk-show”cularından Mesut Yar da albümün diğer sürprizleri. Bir de konuklar var: Yeşim Salkım’in kızı Ada Eratik Salkım ile “acapella” grubu Vocavoice.

Görüldüğü üzere kadro renkli. Daha da renkli olabilirdi elbette. Her proje albümünde olduğu gibi bu albümde de öneri götürülen kimi isimler öneriye cevap bile vermezken, kimileri bir türlü karar veremedi, kimileri son dakikada caydı, kimileri ise bütün şarkıları kendisinin söylemesini şart koştu. Hepsine yakından şahidim. O isimlerin kimler olduğunu merak edenler Hakan Eren’e sorabilir.

Albümün yapım sürecinde karşılaşılan bir başka sıkıntının da şarkıların izinlerinin alınması sırasında ortaya çıktığını söylemem lazım. Genellikle anonim zannedilen ve bugüne dek yayımlanmış birçok albümde “anonim” olarak geçen çocuk şarkılarının çoğunun aslında birer söz yazarı ve bestecisi vardı elbette ve bunların tek tek bulunması hiç kolay değildi. Bazı besteciler ya da varisleri izin vermek için akıl almaz talepler öne sürünce, kimi şarkılar kullanılamadı. Sözgelimi bir “Ali Baba’nın Çiftliği” bu albümde mutlaka olmalıydı (hatta kaydı bile yapılmıştı) ama olamadı ne çare.

Sonuç itibariyle elimizdeki albüm epeyce yoğun bir uğraştan sonra ortaya çıkarılmış ve her şeye rağmen amacına ulaşmış bir çalışma. Keşke şu da olsaydı, bu da olsaydı, şu şarkı da olsaydı, bu şarkı mutlaka olmalıydı demek hariçten gazel okumak olur.

Serdar Ayyıldız ve Selami Bilgiç’in düzenlemeleri, albümdeki her bir şarkıyı başka bir güncel “sound”un, müzikal akımın, eğilimin içinden geçiriyor. Öyle ki diskolarda rahatlıkla çalınabilir (tabii artık disko denmiyor “club” deniyor, o ayrı.) Zira her biri sadece küçükleri değil, büyükleri de dans ettirebilecek, eğlendirebilecek nitelikte. Kaldı ki şarkıların hepsi birer klasik ve yaşlı, genç, ergen ya da çocuk, hepimizin hayatlarında izi olan şarkılar.

Albümde ben en çok Aynur Aydın’lı “Yağ Satarım Bal Satarım” ve İrfan Özata’lı “Baltalar Elimizde”yi sevdim. “Bak Postacı Geliyor”da Ada Eratik Salkım’a hayran oldum (belli ki bir şarkıcı yetişiyor), Işıl Yücesoy’un “Fış Fış Kayıkçı”sından bir anneanne ya da babaannenin torunu ayağında sallayarak uyuturken mırıldandığı ninninin tadını, sıcaklığını aldım. “Tin Tin Tini Mini Hanım” ancak Soner Arıca’ya bu kadar yakışabilirdi diye düşündüm. ‘80’lerde Pippo Franco’nun sesiyle ortalığı yıkıp geçmiş “Ki Ki Ki Ko Ko Ko”yu Soner Arıca’nın yazdığı Türkçe sözlerle yıllar sonra yeniden, bu defa Atiye’nin sesinden dinlemekse beni çok eğlendirdi. Bu şarkıda ayrıca popüler radyoculardan oluşan bir vokal grubunun da Atiye’ye eşlik ettiğini söylemeliyim.

Özlem Semiz tarafından yapılmış eğlenceli ve renkli kartonet tasarımı ile servis edilen albümün bütün şarkıları için de ayrı ayrı klip çekilmiş. Klipler albüm çıktığından bu yana teker teker servis ediliyor. Güncel pop kliplerinin çocuk saflığına ve hayal gücüne verebileceği zarar düşünüldüğünde, bu albümün şarkılarına Gökhan Özdemir tarafından çekilen cıvıl cıvıl, saf, temiz ve masum klipleri çocuklara izlettirmek çok doğru bir tercih olabilir.

Yaşınız kaç olursa olsun, dinlerken bir sebeple mutlu olacağınız bir albüm bu. Bir nevi antidepresan. Alın, koyun bir köşeye, bulunsun.

AĞUSTOS 2016

Hakkımda

Takip Et

Bu Hafta Çok Okunanlar

Arşivden